ΝΟΜΙΜΗ ΕΠΙΣΧΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΑΡΕΙΟΣ ΠΑΓΟΣ 771/2018)

       Με την υπ’αριθμ. 771/2018 απόφαση του Αρείου Πάγου (Β1 Πολ.Τμήμα) την οποία χειρίστηκε το γραφείο μας (δικηγόρος κ. Γιώργος Μελισσάρης) η οποία περιέχει εξαιρετικά ευνοϊκές για τους εργαζομένους αιτιολογίες, κρίθηκε ότι, εν προκειμένω, το δικαίωμα επίσχεσης εργασίας των εργαζομένων δεν είχε ασκηθεί καταχρηστικά, καθώς αυτοί, πριν ασκήσουν το εν λόγω δικαίωμά τους, εξάντλησαν τα όρια της υπομονής τους, αφού ανέμεναν πέντε μήνες απλήρωτοι, ήταν δε γνωστή στην εναγομένη η οικονομική τους κατάσταση, αφού η εργασία τους ήταν η μόνη πηγή βιοπορισμού τους.— Εξάλλου, το ότι η εναγομένη είχε να λαμβάνει οφειλόμενες δαπάνες νοσηλείας από τον Ε.Ο.Π.Υ.Υ. δεν καθιστά την άσκηση του δικαιώματος επίσχεσης καταχρηστική, καθώς ως εργοδότρια όφειλε να έχει εξασφαλίσει τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους ώστε να είναι σε θέση να καλύπτει τις αποδοχές των εργαζομένων της για όσο χρόνο διαρκούσε η καθυστέρηση καταβολής προς αυτήν των δαπανών νοσηλείας από τα ασφαλιστικά ταμεία, δεδομένου ότι χωρίς τη δική τους εργασία και συμπαράσταση δεν θα δύναται να επιτελέσει το τόσο σημαντικό έργο που έχει αναλάβει αναφορικά με τη φροντίδα των ασθενών της και χωρίς να παραβλέπει το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στην επιχείρησή της εργάζονται σκληρά, υπό δύσκολες συνθήκες και είναι άτομα χαμηλών κυρίως οικονομικών εισοδημάτων, έχοντες απόλυτη ανάγκη του μισθού τους ώστε να επιβιώσουν και να συντηρήσουν τις οικογένειές τους, αλλά και να είναι σε θέση να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους προς τους ασθενείς.

        Αναφορικά με το δικαίωμα της επίσχεσης εργασίας να σημειώσουμε ότι η απόφαση αυτή δέχεται ότι αυτό ασκείται καταχρηστικώς μεταξύ άλλων και όταν δεν υπάρχει χρονικά αξιόλογη καθυστέρηση της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων του εργοδότη (όπως της πληρωμής των ληξιπρόθεσμων μισθών), ή όταν η καθυστέρηση δεν οφείλεται σε υπαιτιότητα του εργοδότη αλλά σε απρόβλεπτες περιστάσεις ή αντιξοότητες ή σε πρόσκαιρη οικονομική δυσπραγία ή σε εξαιρετικά δυσμενείς γι’ αυτόν περιστάσεις, ή όταν η επίσχεση προξενεί δυσβάστακτη και δυσανάλογη ζημία στον εργοδότη σε σχέση με το σκοπούμενο αποτέλεσμα, ή όταν στρέφεται κατά αξιόπιστου και αξιόχρεου εργοδότη ή όταν αναφέρεται σε ασήμαντη αντιπαροχή του εργοδότη.— Στην περίπτωση που ο μισθωτός απέχει από την εργασία του ύστερα από δήλωση ότι ασκεί το δικαίωμα επίσχεσης, ο εργοδότης δεν έχει το δικαίωμα από μόνη τη δήλωση αυτή να θεωρήσει ότι η σύμβαση έχει λυθεί από τον μισθωτό με οικειοθελή αποχώρηση του τελευταίου από την εργασία του, πολύ δε περισσότερο αν ο τελευταίος με ρητή δήλωσή του έχει γνωστοποιήσει στον εργοδότη ότι προτίθεται να παράσχει τις υπηρεσίες του κατά τους όρους της εργασιακής σύμβασης μετά την καταβολή των οφειλομένων δεδουλευμένων αποδοχών για τις οποίες προέβη σε επίσχεση.— Μάλιστα, αν ο εργοδότης αποκρούσει την προσφορά των υπηρεσιών του εργαζομένου χωρίς να προβαίνει σε νόμιμη καταγγελία της σύμβασης (έγγραφη καταγγελία και καταβολή αποζημίωσης), καθίσταται πλέον υπερήμερος, έστω και αν, λόγω της τυχόν προηγουμένης καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος επίσχεσης εκ μέρους του μισθωτού, αυτός δεν είχε αρχικά περιέλθει σε υπερημερία.